السلام علیک یا امام الرئوف .
مهمان بارگاه آقا می¬شوم! سرم را پایین می¬گیرم . شرمگینم و مشتاق با دنیایی از بغض¬های فروخورده!
قدرت تکلم ندارم، انگار آن همه حاجت وتمنا در این نگاه مهربان ذوب می¬شود!
شبنم اشک از چشمانم جاری می¬شود پیش از آن که تصمیمی گرفته باشم.
نزدیک ضریح می¬شوم و باز احساس می کنم فیض حضور را بیش از پیش.
اینجا چه قدر صاحبخانه مهربان است!
وقتی جان در قفس تن دچار تنگی می شود تنها شفاخانه اینجاست که بیمار را درمان میکند!
وشور نشاط و امید می¬بخشد وتنها طبیبی است که «نبض» دل میگیرد و برای خوب شدنش نسخه می¬پیچد!
مولای من ! تخت پادشاهی توست که در دلهای فقیران مستقر شده است و حج مسکینان در پرواز حریم ملکوتی تو معنا میگیرد!

“فرخنده زادروز آفتاب گیتی فروز طوس و مهر تابان خراسان، حضرت علی بن موسی الرضا علیه السلام بر تمامی محبّان مبارک باد”