• فجر انقلاب ، دميدن خورشيد استقلال و آزادي است .

                                                                         امام خميني(ره)

.انقلاب اسلامي با اتكاء به قدرت مردم ، آسيب ناپذير است .

                                                                             مقام معظم رهبري .

 برخیز که فجر انقلاب است امروز
بیگانه صفت، خانه خراب است امروز
هر توطئه و نقشه که دشمن بکشد
از لطف خدا نقش بر آب است امروز

دهــــــــــــــــــــــــــــه فجــــــــــــــــــــــــر مبـــــــــــــــــــــــــــــارك بــــــــــــــــــــــــــــاد

وآنچه که در ادامه می خوانید گزیده ای از سخنان بنیانگذار جمهوری اسلامی درباره علل موثر در وقوع پیروزی انقلاب اسلامی است:

*** مقاومت مردم

مقاومت مردم ایران در دنیا بى نظیر است. مردم ایران براى از بین بردن استبدادِ جهنمى چنان دلاورانه مبارزه کردند که موجب حیرت غرب و شرق شد؛ مبارزات خونینى که بالاخره به استقلال و آزادى منجر خواهد شد. (1)

*** وحدت و همبستگى بین اقشار

رمز موفقیت ما، که قدرتهاى بزرگِ دنیا را عقب نشاند و یک قدرت شیطانى مثل قدرت خاندان پهلوى را فرو ریخت، این رمز موفقیت همین وحدت اقشار و وحدت کلمه بود. اگر بنا بود که قشر روحانى تنها مى خواست به جنگ اینها برود خفه مى کردند او را؛ نویسنده مى خواست به جنگ آنها برود آنها را از بین مى بردند؛ دانشگاهى مى خواست این کار را بکند نمى توانست؛ بازار مى خواست این کار را تنها بکند نمى شد؛ دهقان مى خواست بکند نمى شد. اینکه همه چیز را ما به دست آوردیم، و ان شاءاللّه بعد هم به دست مى آوریم، این براى همین پیوستگى است که بین اقشار ملت حاصل شد. و ما باید این همبستگى را نگه داریم. (2)

*** شکوفایى ایمان و تحول در نفوس

این ایمان راسخ که در این ملت شکوفا شد، این تبدلى که پیدا شد و تحولى که در نفوس مسلمین اینجا پیدا شد، رمز پیروزى بود. (3)

*** وحدت کلمه و هم پیوستگى

ما همه برادر هستیم و همه با هم باید باشیم. رمز پیروزى ما همین وحدت کلمه و هم پیوستگى ما به هم بود. رمز پیروزى ما توجه به خداى تبارک و تعالى و پاسدارى اسلام بود. این رمز را حفظ کنید، این وحدت را حفظ کنید، این همبستگى را حفظ کنید. (4)

*** اتکاى به اسلام و عشق به شهادت

مردم براى اسلام خون مى دهند نه براى سیاست. براى سیاست اسلامى. ملت ما به واسطۀ اتکا به اسلام، این نهضت را پیش برد. ملت ما عاشق شهادت بود؛ با عشق به شهادت این نهضت پیش رفت.اگر این عشق و علاقه نبود، هرگز ما در مقابل آنهمه قدرت پیروز نمى شدیم. پیروزى ما دنبال این بود که همه اسلامى بودید، همه توجه به دیانت داشتید.(5)

*** اتکا به خدا و معنوى بودن نهضت

رمز پیروزى امروز ما این است که اتکا به خداى تبارک و تعالى داشتیم. رمز پیروزى ما این است که جنبه فقط سیاسى نبود، فقط براى نفت و امثال اینها نبود؛ جنبه جنبۀ معنوى بود، اسلامى بود. جوانان ما آرزوى شهادت مى کردند، جوانان ما شهادت را استقبال مى کردند؛ همان طور که در صدر اسلام سربازهاى اسلام، شهادت را استقبال مى کردند. سربازان ما از شهادت باک ندارند براى اینکه مردن را… فنا شدن نمى دانند. سربازان ما شهادت را سعادت مى دانند و براى این سعادت کوشش مى کنند. رمز پیروزى اتکال به قرآن و این شیوۀ مقدس بود که شهادت را استقبال مى کردند، خوف در دل آنها نبود. در عین حال که تانکها و مسلسلها به روى آنها آتش مى گشود آنها استقبال مى کردند؛ خوف نداشتند. مشت بر تانک غلبه کرد، مشت بر مسلسل غلبه کرد، مشت بر ابرقدرتها غلبه کرد. این رمز را حفظ کنید؛ این رمز پیروزى را تا حفظ کنید پیروز هستید. ملت ما تا با خداست پیروز است. ملت ما تا پناهگاه او اسلام است پیروز است. پرچم قرآن تا برفراز سر ملت ماست پیروز است. این رمز را حفظ کنید. توجه داشته باشید که نهضتهاى سابق نهضتهایى بود که یا سیاسى بود یا نیمه اسلامى. نهضتْ امروز تمام اسلامى است؛ نهضتْ امروز براى خداست. همه فریاد مى زنند اسلام، همه فریاد مى زنند جمهورى اسلام. این رمز است که ما را پیروز کرد؛ و شما هم این رمز را حفظ کنید.(6)

*** ایمان رمز پیروزی

رمز پیروزى ایمان بود. آن وحدت کلمه را ایمان آورد. ایمان، وحدت کلمه آورد که سرتاسر یک مملکت، همه با هم، همه با هم، فریاد زدند و یک مطلب خواستند. اجتماع کردند از مرکز تا هر جا شعاع مملکت است، رفت صدا و همه فریاد زدند جمهورى اسلامى، اسلام. شهادت را براى خودشان فوز دانستند. آنهایى که فرار مى کردند از همه چیز، حمله کردند بر تانکها و توپها، غلبه کردند بر لشکر شیطان، بر طاغوت. این رمز را حفظ کنید، این نهضت را حفظ کنید، این وحدت کلمه را حفظ کنید.(7)

*** عنایت خدا و قدرت معنوى

اسلام بود که شما را راه انداخت و به شما همچو قدرتى داد که در مقابل این قدرتهاى شیطانى بزرگ ایستادید و نترسیدید. این قدرتى بود که خدا به شما داد؛ و الاّ ما که بندگان ضعیفى هستیم که چیزى نداریم… این قدرت خدا بود. این چیزى بود که خدا به شما عنایت کرد و باید این عنایت خدا را حفظ کنید. حفظ این عنایت خدا، که منشأ همۀ پیروزیها ان شاءاللّه خواهد شد به این است که این قدمهاى دیگرى هم که ما باید برداریم، همه با هم پشتیبانى کنیم. همان طورى که از اول ایمان مبدأ این شد که این نهضت پیش برود. و اجتماع همۀ شما به واسطۀ ایمانى که در دلتان بود اسباب این شد که همچو قدرت شیطانى را در هم کوبیدید. این یک عنایتى بود، عنایت خاصى بود از خداى تبارک و تعالى…آن روزى که شما راه افتادید به میدان و توى خیابانها، آنها با ابزار غول پیکر و شما با مشت، هیچ به فکر این نبودید که حقوقم کم است، حقوق مطرح نبود، جان مطرح نبود، تا حقوق برسد. این روحیه، شما را غلبه داد. این را حفظش کنید این چیزى که شما را غلبه داد! مادامى که آن هست پیش شما، شما پیروزید.(8)

*** تحول روحى ـ معنوى

و آن تحولى که در حال نهضت، در آن وقتى که مشغول به انقلاب بودند و مشغول به اقدام بودند، یک تحول روحى پیدا شده بود از براى همۀ قشرها که آن تحول خیلى اهمیت داشت. و به نظر من آن تحول روحى که براى ملت حاصل شد از آن تحولى که ایجاد کردند و رژیم را بیرون کردند، آن اهمیتش بیشتر است. براى اینکه آن یک تحول معنوى بود. مردم همه نسبت به هم محبت مى کردند. از قرارى که به من کراراً اطلاع داده اند، اینکه وقتى که آن اشخاص مى آمدند توى خیابان تظاهر مى کردند، از خانه ها به آنها همراهى مى شد، و خود آنها، کسى مى گفت که من دیدم که یک ساندویچ را وقتى که دست یک کسى مى رسید تکه تکه مى کرد و به رفقایى که، به این اشخاصى که این بین بودند مى داد. یک حس تعاونى در مردم پیدا شده بود که این حس تعاون مورد نظر خدا بود. و خداى تبارک و تعالى به این ملت مرحمت فرمود که یک ملتى که دست خالى بود بر یک قدرتى که همه چیز داشت غلبه کرد. این نبود الاّ اینکه این ملت یک روح تعاون پیدا کرده بود، یک ایمان پیدا کرده بود. این ایمان بود که شما را پیروز کرد.(9)

*** غلبه قوت ایمان بر جنود شیطانى

آن قوّت روح و قوّت ایمان بود که شما را غلبه داد بر جنود شیطانى و بر طاغوت؛ و باید آن قوّت ایمان و قوّت باطنى، شما را غلبه بدهد بر جنود شیطانى که در باطن انسان، انسان را مى خواهد اغوا کند.(10)

*** وحدت کلمه و اسلامى بودن مقصد

آنکه ما را تا اینجا رساند و پیروز کرد این بود که قشرها با هم اختلاف نداشتند. همه با هم فریاد مى کردند که جمهورى اسلامى مى خواهیم؛ فرقى مابین شهر و ده نبود؛ مرکز و سرحدّات نبود. همه دست به هم دادند و فریاد کردند که ما جمهورى اسلامى مى خواهیم. و این دو جهت، که یکى وحدت کلمۀ همه بود، اکثراً با هم بودند، و یکى هم مقصد؛ مقصد اسلامى بود، شما را پیروز کرد.(11)

*** نترسیدن از مرگ

رمز پیروزى ملت ما همین بود که دیگر نمى ترسیدند از اینکه بروند توى خیابان بکشندشان. مى رفتند، خیلى هم کشته مى شدند. بالاخره هم با همین فریادها و دادها و «اللّه اکبر»ها پیروز شدند.(12)

*** ارادۀ خدا و پیوستن همه گروهها به ملت

شما ملاحظه کردید که در این انقلاب شما همه قلوبتان برگشت به طرف ملت. و خداى تبارک و تعالى این قلبها را برگرداند. و الاّ یک ارتشى که در طرف دیگرى بود، باید به حسب آن وضعى که ارتش دارد، باید برخلاف مسیر مقابل خودش باشد. لکن شما ملاحظه کردید که دلهایتان برگشت به این طرف؛ و اسباب این شد که گروهها[ى ]مختلف پیوستند به ملت و با ملت هم قدم شدند، هم صدا شدند؛ و این موجب پیروزى ملت شد. ملتى که هیچ نداشت؛ و آن طرف همه چیز داشت. این ارادۀ خدا بود که ما را پیروز کرد. و ما باید طورى عمل کنیم که این عنایت الهى محفوظ بماند براى ما.(13)

*** اتکاى به اسلام و وحدت کلمه

آنچه که ملت ما، با اینکه در حال ضعف و تشتت بود دریافت، همین مطلبى بود که در صدر اسلام مسلمین دریافته بودند؛ اتکا به ایمان و اسلام و وحدت کلمه. جوانهاى ما در حال انقلاب و حالا هم باز تقاضا مى کنند که ما دعا کنیم تا آنها شهید بشوند. این تحول بزرگى که به ارادۀ خداى تبارک و تعالى در این ملت پیدا شد موجب پیروزى آنها بر یک قدرت شیطانى بزرگ که پشتیبان او همۀ ابرقدرتها بودند گردید.(14)

*** اسلام رمز پیروزى

بر هیچ یک از آنان که از انقلاب اسلامى ایران اطلاع دارند پوشیده نیست که انگیزۀ این انقلاب و رمز پیروزى آن اسلام بود.(15)

*** الهى بودن مقصد، ایمان و وح

این پیروزى که نصیب ملت شد دو چیز مؤثر بود؛ یکى، که از همه چیز بالاتر است، اینکه مقصد همه مقصد الهى بود. انگیزه اسلام بود. مى دیدیم که در شعارهایشان، در فریادهایشان، شعارهاى اسلامى بود؛ فریادهاى «اللّه اکبر». مقصد این بود که آنها را مخالف اسلام مى دانستند بروند کنار. و بعد از آن ان شاءاللّه آن مقصد حقیقى، که آن مقدمه این است، تحقق پیدا بکند. پس یک جهت، جهت این بود که همه تان فریادتان این بود که ما اسلام را مى خواهیم، و شاهنشاهى و اینها را نمى خواهیم. جهت دیگرش هم، که به تَبَع آن آمده بود؛ وحدت همۀ قشرها بود؛ یعنى ملت سرتاسر این کشور بپا خاستند و با هم، مقاصد خودشان را کنار گذاشتند، مطالبى که مال شخص بود کنار گذاشتند، و همه به یک مقصد متوجه شدند. پس رمز پیروزى ما وحدت کلمۀ قشرهاى مختلف، و ایمان بود. ایمان به خداى تبارک و تعالى، با این رمز شما پیروز شدید. پیروزیى که معجزه آسا بود، نه پیروزى یک پیروزى آسانى، یک پیروزى که بشود حساب کرد یعنى پیروزیى بود که جز با ارادۀ خداى تبارک و تعالى هیچ امکان تحقق نداشت.(16)

*** اتحاد همه گروهها

آنچه کراراً تذکر داده ام، و رمز پیروزى است؛ اتحاد گروههاى دانشجویى و تشکیل یک گروه اسلامى ـ ملى است در مقابل منحرفان که کوشش دارند تفرقه بیفکنند، و شما جوانان عزیز رابردارید، و به علم و ادب ـ که مایۀ پیشرفت و رهایى از استعمار و استثمار نو و کهنه است ـ اشتغال پیدا کنید. و باید بدانید اختلاف و تفرقه سرچشمۀ تمام بدبختیها و اسارتهاست.(17)

*** پیروزى مرهون تحول روحى در مردم

مسلّماً مادامى که نیت ما خالص است و براى خداست، خداى تبارک و تعالى با ماست و پیروز خواهیم شد. چنانچه در این راه قدرت بزرگى که در مقابل ما بود و پشتیبان او تمام قدرتها، اعم از اَبَرقدرتها و غیره بودند، لکن چون حُسن نیت بود و مردم متحول شده بودند به آن مردمى که در صدر اسلام بود… از این جهت، این پیروزى ما مرهون یک همچو تحول روحى است که در مردم پیدا شد. و الاّ ما که نه اسلحه داشتیم و نه نظام بود در کار و نه یک کارهایى داشتیم که مطابق اصول جنگى و اینها باشد. فقط چیزى که بود ایمان در مردم بود، و بحمداللّه وحدت کلمه. و من مى خواهم از خداى تبارک و تعالى که این وحدت کلمه محفوظ بماند، و ان شاءاللّه تمام مشکلات ما حل بشود.(18)

*** اسلامخواهى مردم و اتحاد همه قشرها

و از مسائلى که لازم است من تذکر بدهم این است که این انقلابى که در ایران حاصل شد، این انقلاب پیروزیش در اثر دو مطلب بود: یک مطلب مهمش که از همۀ مطالب بالاتر بود این بود که مردم با اسلام پیش رفتند، یعنى سرتاسر این مملکت فریادشان، فریاد این بود که ما اسلام را مى خواهیم. از آن رژیم سابق که یک رژیم فاسد ـ که امید کشور هستید و سعادت و ترقى میهن بسته به فعالیت شماست ـ به تباهى بکشند و نگذارند در راه تعالى کشور قدم بود، مردم بدى دیدند در طول عمرشان. جوانهاى ما در تمام عمرشان؛ از آن وقت که چشم باز کردند، بدى دیدند. و این رژیم را فاسد مى دانستند. و از آن طرف مسلمان بودند. به اسلام عقیده داشتند. از این جهت ما هر مطلبى را از ملتى بخواهیم اخذ بکنیم، باید ببینیم که زبان ملت چیست تا بفهمیم که این ملت چه مى خواهد. خودمان بخواهیم حکم بکنیم که این ملت ما فلان [موضوع] را مى خواهد، این حرف غلطى است. حرف صحیح این است که ما مطالعه کنیم در حال ملت. گوش بدهیم به صداى ملت ببینیم چه مى خواهد. ملتى که همه فریاد مى زنند که ما جمهورى اسلامى مى خواهیم، «نه شرقى و نه غربى، جمهورى اسلامى» ما دیگر حق نداریم که بنشینیم بگوییم که نه، این ملتى که قیام کرده اند، براى این قیام کرده اند که دمکراسى باشد. در اسلام همه چیز هست به معناى سالمش. اما ما مى بینیم که همه مردم دارند مى گویند که ما جمهورى اسلامى مى خواهیم. ما حق نداریم که تأویل کنیم و بنشینیم خودمان هر چه دلمان مى خواهد بگوییم که نخیر، مردم که این حرفها را دارند مى زنند، یک چیزى دیگر را ما گردنشان بگذاریم. این خلاف واقع است. و امر دومى که بود، این بود که همۀ قشرها با هم متحد شدند. در این مسئله همه متحد بودند. اگر یک اشخاصى هم بودند که انحرافى داشتند، در این شورى که مردم داشتند، آنها ساکت بودند، کارشکنى نمى کردند. همه با هم مجتمعاً عمل کردند و پیش رفتند و همه با هم اسلام را مى خواستند. این دو تا مطلب اساس پیروزى این مملکت بود.(19)

*** قدرت ایمان در برابر قدرت شیطان

شما دیدید که یک ملتى که عددش کم و هیچ اسلحه نداشت و هیچ ابزار جنگى نداشت و هیچ نظامیگرى نداشت [ولى] ابزار ایمان داشت، با ابزار ایمان غلبه کرد بر یک قدرت شیطانى که همۀ قدرتها دنبال او بودند. نه همان ابرقدرتها، همۀ قدرتها دنبال او بودند. این قدرت ایمان بود که یک مشت مردم را که هیچ نداشتند غلبه داد. این همان قدرتى بود که در صدر اسلام با یک ابزار کم و یک عدد کم غلبه کردند بر روم با آن بساط و بر امپراتورى ایران با آن همه ابزار. آنها تهى بودند از ایمان؛ و اینها دست پر بودند در ایمان، غلبه کردند.(20)

*** از خود گذشتن و به خدا پیوستن

این القاى افکار متعدد و پشت کردن بر خود و رو کردن به خدا، حقیقت این است که ملت ما به خودش پشت کرد، به خدا رو آورد. آن چیزهایى که نفسش خواهش داشت توجه به آن نداشت. همۀ توجهش به این بود که جمهورى اسلامى را ایجاد کند. این توجه به خدا بود. از خود گذشته بود به خدا پیوسته بود. این رمز، رمز پیروزى است.(21)

*** قیام براى خدا

دیدید که دو جهت در این ملت بود که رمز پیروزى ملت ما بود: یکى اینکه از آن چیزهایى که خودشان مى خواستند ابداً آن وقت مطرح نبود. همه با هم مى گفتند «اللّه اکبر». همه با هم «جمهورى اسلامى». همه با هم رژیم سابق نه. هیچ کس در آن روز دنبال این نبود که من وضعم چه جورى است. اگر یک کسى پیش رفیقش هم فرض کنید شکایت مى کرد رفیقش به او مى خندید که حالا وقت این حرفها نیست. اینطور شده بود وضع. یک جهت هم اینکه همۀ اینها که با هم مجتمع شدند، براى خدا بود. شاهد اینکه [دائماً] مى آمدند در هر جا فریاد مى کردند که ما مى خواهیم شهید بشویم. شهادت یک مطلبى بود که براى خداست. پس دو جهت در این پیروزى بود: یکى اینکه براى خدا[بود] فریاد به اینکه «اللّه اکبر» و ما براى خدا مى خواهیم این کار را بکنیم، جمهورى اسلامى مى خواهیم. یکى هم اینکه با هم مجتمع بودند. یکصدا بودند. بچۀ کوچولو و پیرمرد هشتاد ساله، یکجور حرف مى زدند، و دشمنهاى ما این دو تا سنگر را هدف کردند. از اوّلى که این سد رژیم سابق شکست، دشمنها سردرآوردند و یک دسته شان راجع به جهت اسلامى شروع کردند کارشکنى. درست توجه کنید که این دو تا مطلب هر دویش مشهود ماست که مورد حمله واقع شده. جهت اسلامیتش مورد حمله واقع شد. گفتند، اسلامى نمى خواهیم، همان جمهورى! این حمله به جهت اسلامیتش بود که زیربار اسلامش مى خواستند نروند. براى اینکه آن کارشناسها فهمیده بودند که این پیروزى از اسلام است. مردم براى جمهورى نمى آیند به شهادت برسند. مردم براى اسلام مى گویند ما شهید مى خواهیم بشویم. الآن هم مى گویند، کفن مى پوشند براى اسلام، نه کفن براى جمهورى، براى جمهورى دمکراتیک.(22)

*** همراهى خداوند با قیام مردم

باید همه متذکر این معنا باشند که این پیروزى انقلاب ما پیروزى [اى] بود که به برکت اسلام و گرایش به اسلام و با فریاد «اللّه اکبر» این پیروزى به دست آمد. کسى گمان نکند که اشخاصى یا گروههایى پیروزى را براى ما تحصیل کردند. خیر، این خداى متعال بود که وقتى که دید مردم در راه او قیام کرده اند با آنها همراهى کرد.(23)

*** انقلاب باطنى مردم با عنایت خداوند

انقلاب درونى این ملت موجب شد که این انقلاب پیدا شد و همان انقلاب درونى آنها و شناخت آنها از اسلام و توجه آنها به خداى تبارک و تعالى موجب شد که در تمام این دوره اى که ما در آن هستیم، از اوّلى که قیام شد و بعد به انقلاب مبدل شد و بعد پیروز شد و تا الآن، روز به روز مى بینید که حضور ملت و تعهد ملت رو به افزایش است. این نه براى انقلاب است، براى انقلاب درونى است. انقلاب همه جا بوده است، بسیارى از جاها بوده است، این انقلاب درونى است که پیدا شد در این کشور و در این مملکت و نیست الاّ به عنایات خداى تبارک و تعالى. ما از خود چیزى نداریم، هرچه بود عنایات او بود که این عنایات موجب شد که این انقلاب باطنى پیدا بشود و از آن حالتى که همۀ خود ملت ما مى دانند در سابق بود،به این حالت که حالا مى بینند متحول شده است. این موجب شد که انقلاب پیروز شد. پیروزى را ما باید از انقلاب درونى مردم جستجو کنیم و تا این معنا حاصل نشود انقلاب ها یک انقلابهاى تحویل قدرت از او به قدرت دیگر است و وضع براى ملت همان جور که بوده، مى باشد.(24)

*** وحدت کلمه در انگیزه و مقصد

بى تردید رمز بقاى انقلاب اسلامى همان رمز پیروزى است؛ و رمز پیروزى را ملت مى داند و نسلهاى آینده در تاریخ خواهند خواند که دو رکن اصلى آن: انگیزۀ الهى و مقصد عالى حکومت اسلامى؛ و اجتماع ملت در سراسر کشور با وحدت کلمه براى همان انگیزه و مقصد.(25)

                                            

دهه فجر انقلاب اسلامی از نگاه مقام معظم رهبري:
دهه فجر انقلاب اسلامی -دهه فجر ،‌ سرآغاز طلوع اسلام،‌ خاستگاه ارزشهاي اسلامي، مقطع رهايي ملت ايران و بخشي از تاريخ ماست كه گذشته را از آينده جدا ساخته است. در دهه فجر اسلام تولدي دوباره يافت و اين دهه در تاريخ ايران نقطه اي تعيين كننده و بي مانند بشمارميرود. تا قبل از انقلاب اسلامي،‌ در ايران نظام اسلامي وجودنداشت و رابطه پادشاهان با مردم رابطه ي «غالب و مغلوب» و« سلطان و رعيت » بود وپادشاهان احساس مي‌كردند كه فاتحيني هستند كه بر مردم غلبه يافته اند و حضرت امام رضوان الله تعالي عليه اين سلسله معيوب را قطع كردند و نقطه ي عطفي در تاريخ ايران بوجودآوردند و شمشير اسلام مردم را عليه دشمنان اسلام،‌ مردم و استعمارگران به كار گرفتند.

دهه فجر انقلاب از رشحات اسلام است و آئينه اي است كه خورشيد اسلام در او درخشيد و اين دهه فجر بايد با عظمت هرچه تمامتر برگزارشود. اين مراسم را با هيجانهاي عاطفي صحيح بايد با طراوت و تازه كرد. در مذهب ما،‌ احساسات،‌ گريه و شادي، حب و بغض و عشق و نفرت جايگاه والايي دارد. از اين رو جشنهاي دهه فجر مي بايستي همچون مراسم و اعياد مذهبي گرامي داشته شود و مردمي باشد.